En weer, nauwelijks een jaar na ‘Charlie Hebdo’, staat Parijs in brand. En weer kan ik op zondagochtend niet wegblijven bij dit nieuws. Weer had ik het veel liever gehad over het kleine nieuws in onze gemeente maar weer overheerst het grote nieuws…
Over de hele wereld zijn reacties van afkeer en getuigenissen van medeleven en betrokkenheid in het nieuws. Foto’s van gebouwen met de Franse driekleur vliegen over het web daar waar gister de Eiffeltoren donker bleef. Frankrijk rouwt…
En dan zie ik bijgaande afbeelding. In één plaatje alles waar onze moderne westerse maatschappij om draait. Eenvoud, veerkracht, verbondenheid, rouw, respect maar vooral hoop. En daar gaat het om wat mij betreft. Wat alle grote politieke leiders ook zeggen. Over wraak, grenzen, vergelding, oorzaak, tot de bodem uitzoeken, schuld, wel of geen islam, bootvluchtelingen, Syriëgangers en noodtoestand. Ik begrijp wel dat ze het moeten zeggen maar het gaat niet echt helpen. Hoop wel. Hoop helpt wel.
De overheid heeft als taak te zorgen voor veiligheid. Maar veiligheid kan alleen bestaan omdat er ook onveiligheid is. Zoals geluk bestaat bij de gratie van ongeluk en vrijheid vanwege onvrijheid. Helemaal 100% veiligheid is er dus niet en onze open vrije samenleving herbergt intrinsiek een klein beetje onveiligheid in zich. Dat zit in het ontwerp. En daarmee zeg ik niet dat we aanslagen moeten accepteren. Zeker niet! Ook in Nederland is veel aandacht voor dit soort risico’s maar het stelt mij wel gerust dat onze regering zegt dat de maatregelen niet verscherpt moeten worden. We hielden al rekening met een substantiële dreiging.
Ik zeg vaak dat de VVD in Lochem vertrouwen heeft in onze kleine lokale samenleving. En dat de overheid mag loslaten. En dat vertrouwen in onze inwoners gaat vaak over inwonerinitiatieven, participatie, zelfredzaamheid en andere relatief kleine thema’s maar het is hetzelfde vertrouwen dat maakt dat ik niet bang ben in Lochem. Ik vertrouw op ons systeem. Onze vrijheid, onze openheid en onze veerkracht.
Terroristen plegen dergelijke vreselijke aanslagen om angst te verspreiden. Het zit immers in het woord. Maar wat ze oogsten is hoop. Kijk voor het bewijs maar eens op Facebook. De snelheid waarmee op dat medium mensen verbinden, mensen hun foto van een driekleur voorzien, mensen vanuit de hele vrije wereld uiting geven aan hun afschuw voor dit soort daden. Dat geeft hoop. En hoop leidt tot vertrouwen. En vertrouwen leidt tot zekerheid. Overtuiging!
Ergens zag ik een klein berichtje van iemand: ’ik hoop dat het niet weer gebeurt…’. Dat hoop ik ook. Omdat het geen doel dient, omdat het averechts werkt, omdat ik er niet meer bang van wordt. Hoop sterkt me juist in mijn overtuiging dat onze vrijheid ook deze zwarte daad aankan. Het begint bij hoop… En het mag nooit eindigen…
Erik Haverkort, fractievoorzitter VVD Lochem
